Nos vales escuros
antes do amencer
en todos os montes
e as chairas desertas
campos famentos
vilas lamacentas
aldeas
cidades
patios
cabanas e cortellos
nas fábricas, nos almacéns, nas estacións
no hórreo
nas granxas
e nos muíños
nas oficinas
centrais eléctricas
establecementos
nas rúas e nas curvas
enriba
entre barrancos, precipicios, cumes e cotarelos
cómaros dos campos
pendentes
nos sitios máis avesíos e desertos
nos bosques amarelos do outono
na pedras
na auga
nos trémulos remuíños
nos lameiros
xardíns
campos
viñas
nos refuxios dos pastores
entre arbustos
restroballos ardentes
gándaras
flores con espiñas:
farrapentos
sucios de lama
famentos
de caras entumecidas
do traballo emancipados
do bochorno e do frío endurecidos
deformes
eivados
acastañados
negros
descalzos
torturados
ordinarios
salvaxes
rabiosos
furibundos
-- sen rosas
sen cantos
sen máculas e tambores
sen clarinetes, tímpanos e órganos de man,
sen trombóns, trompetas e cornetas:
sacos esfarrapados ao ombreiro,
mellor dito espadas brillantes--
roupas ordinarias na man
mendigos con bastóns
con paus
picos
rachóns
arados
machadas
falcóns
mirasoles
--vellos e novos--
apuran todos, de todas partes
--como unha grea de bestas cegas
lanzada en aloucada carreira,
unhas olladas
de touros furibundos--
con berros
con ouveos
(detrás deles –o tempo nocturno-- petrificado)
voarán, avanzando
en desorde
irrefreable
formidable
sublime:
O POBO!”
Geo Milev
tradución Lito Caramés
Poema lido no Centro Galego de Barcelona dentro d'O Catalizador, unha exposición de homenaxe ao autor das Letras Galegas deste ano: Lois Pereiro, e incluído na Semana da Poesía de Barcelona.
0 comentaris:
Publica un comentari a l'entrada